Cyrenaici quidem non recusant;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Duo Reges: constructio interrete. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Primum quid tu dicis breve? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus.

Quae duo sunt, unum facit.

Quonam modo? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Bork: Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.
Quae ista amicitia est?: Bork
Bork: Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant.
Respondeat totidem verbis.: Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.

Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.
Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Quam vellem, inquit, te ad Stoicos inclinavisses! erat enim, si cuiusquam, certe tuum nihil praeter virtutem in bonis ducere.
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

An, si id probas, fieri ita posse negas, ut ii, qui virtutis
compotes sint, etiam malis quibusdam affecti beati sint?

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido
patria esse cariorem.